BLOG 1 – VREEMDELING-
“’t is een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker…”
Daar moest ik even aan denken, nu het Sinterklaastijd is en er wat liedjes langskomen. Maar nee, verdwaald zijn de vreemdelingen niet. De meesten van hen hebben bewust voor Nederland als vluchtland gekozen, want het is hier stukken beter toeven dan in hun land van herkomst.
Zoals jullie weten werk ik vanaf augustus dit jaar voor de IND als hoor medewerker. Er is een Taskforce in het leven geroepen om de achterstand in asielaanvragen snel weg te werken. Zoals het er nu uitziet gaat dit niet lukken en zal er nog een paar maanden verlengd worden.
Wat houdt dit werk als hoor medewerker precies in?
De ene keer heb ik verificatie gehoren, waarin de informatie die destijds gegeven is bij het aanmeldgehoor wordt geverifieerd. Dan gaat het met name over de nationaliteit, etniciteit, persoonsgegevens, reisroute en de documenten die zijn aangeleverd. Dit zijn vaak niet al te lange gehoren en daar heb ik er vaak twee van op een dag.
Daarnaast heb ik nader gehoren en dan vertelt de vreemdeling zijn asielrelaas oftewel de redenen van zijn vlucht uit het land van herkomst. En dat zijn vaak heftige verhalen, want wie verlaat er nou zijn land van herkomst als hij of zij er op zijn plek zit en helemaal opgaat in zijn eigen cultuur. Aan mij de taak om de geloofwaardige elementen uit dit vluchtverhaal te halen en hierop door te vragen hoe zwaarwegend dit allemaal is.
Gelukkig is het niet aan mij om te beslissen over het wel of niet inwilligen van een verblijfsvergunning, maar hier zijn speciale beslis medewerkers voor.
Inmiddels heb ik al heel wat mensen gehoord en verhalen meegekregen uit verschillende delen van de wereld: uit Pakistan, Afghanistan, Jemen, Eritrea, Guinee, Irak, Bangladesh, Rusland, China, Turkije, Syrië, Jordanië en Soedan.
Het werk is niet altijd makkelijk, maar ik geniet van deze heerlijke culturele mengelmoes!
Joa, 30 november 2020
“Ben een vreemdeling zeker…”
Zo voel ik mij soms, hoewel Ghana toch niet meer echt vreemd voor mij kan zijn… Is het dan mijn zoveelste cultuurschok? Raak ik er dan nooit aan gewend?
Bijvoorbeeld als ik in overleg met de Trainers hun verbazingwekkende ogen zie met vraagtekens: met zoiets als waar heeft die man het over? Uit de ogen moet ik aflezen dat het niet helemaal of helemaal niet begrepen wordt. Dat zelf aangeven is toch (nog) te veel van het goede.
Het Inwerken van de Trainers was wel een van de redenen om naar Ghana te komen. Dat lukte online maar moeizaam. Achtergrond van dit alles is dat het onderwijs in Ghana met ingang van dit schooljaar is gestart met een ander Curriculum. Actief Leren is een complete ondersteboven zetten van het traditionele lesgeven. (Door de sluiting van scholen komt er nog niet veel van terecht, maar goed deze stap is gezet en past allemaal uitstekend bij de inzet van de Leermaterialen die AMO Programme produceert.) Nu vind ik dat de Trainers moeten ervaren wat Actief Leren in de praktijk inhoudt. Dus i.p.v. hen te vertellen wat het is, laat ik het ervaren in de opdrachten die ze moeten uitvoeren. Tenslotte moeten zij straks ook Teachers in training laten ervaren, want niemand heeft echt ervaring met Actief Leren.
Waar binnen AMO Programme het afgelopen jaar flink aan getrokken is, betreft goed projectmanagement. Naast het reguliere werk zijn er diverse groot en kleine projectjes die worden uitgevoerd en waarover ook goed gerapporteerd moet worden. In deze coronatijd kon daar aandacht aan worden gegeven. Niet alleen een projectplan maken, maar ook geregeld rapporteren over de voortgang en uiteindelijk een eindrapport met financiële verantwoording. Voor de verschillende rapportages is een eenvoudig format voor ontwikkeld. Daar nu gebruik van maken valt lang niet mee. Maar goed, er wordt aan gewerkt en in dit jaar zijn toch een paar bijzondere projecten uitgevoerd: een nieuwe pick-up voor AMO, bouw van een spuitruimte met opslag, het boren van een waterput bij de stafhuizen. Eerste positieve reacties zijn er, inclusief de eindrapportages daarover.
Al een paar jaar hikt AMO Programme aan tegen verdere ontwikkeling, naast een NGO te zijn, is er potentie om echt in Business te gaan en ook een sociale onderneming te worden. Gisteren vond een overleg plaats met diverse experts die AMO Programme adviseren en dan gaat het om een juridisch adviseur, een belastingconsultant, een investeringsconsultant, en een financieel adviseur. Over twee weken is er een bestuursvergadering en dan moet het bestuur een beslissing nemen voor de registratie hiervoor en welke vorm. Dat zal een belangrijke stap voorwaarts zijn! Verder maakt AMO Programme deel uit van een nieuw te starten Consortium waar 4 à 5 organisaties met eigen expertise en producten gaan samenwerken in de ondersteuning van onderwijs in Ghana. Samen kun je tenslotte meer dan alleen en dat betekent misschien ook dat er grotere projecten uit gevoerd kunnen worden. Komende week is daarvoor een overleg.
Ja, ik ben in de afgelopen tijd behoorlijk in beslaggenomen door het AMO Programme, maar er is meer, want Via Via Accra en het Guesthouse is er ook nog. Tja, door corona komen er geen buitenlandse gasten en toeristen zijn er nauwelijks in Ghana. Enkele Ghanese gasten maken gebruik van de accommodatie. Daarnaast worden er uit ons netwerk wel eens een vergadering gehouden in op onze locatie en komen er wel eens mensen eten in het restaurant, maar het is allemaal mondjesmaat. Maar goed het loopt, maar daarmee is het gezegd.
Sluit af met vreemdeling zijn… Niet om zuur te doen, maar om met de benen op de grond te blijven en niet in de wolken te zweven: Om makkelijker Ghana binnen te komen hebben we een Residence permit, een verblijfsvergunning. Die moest eigenlijk in mei verlengd worden, maar toen waren we er niet. Dus nu moet ik dat regelen en wat schetst mijn verbazing: verlenging kost net zoveel als eerste aanvraag 300 dollar, niet gering, maar dat is niet alles: daarvoor heb je nodig een recente zogenaamde Non-Citizen card, een pas die zogenaamd overal voor gebruikt kan worden, maar waar nooit naar gevraagd wordt. Voor een jaar kost dat ook ruim €50, maar ja ik had het laten verlopen en moest die van vorig jaar er ook bij betalen. Wat het helemaal afmaakt, is dat ik afgelopen week werd gebeld dat ik ook nog een verplichte medische check-up moet doen, wat ook nog eens zo’n €100 kost. Wanneer die check-up ook nog iets voorstelt, zou je kunnen zeggen à la, maar het houdt echt niets in…
Zo’n verlenging kost dus in totaal €500…
Toch vreemdeling… Wanneer je bedenkt dat Ghana beweert, graag buitenlanders wil of is het juist toch hierom? Het wordt hoog tijd dat AMO Programme een bedrijf wordt, wie weet, kan het dan worden gedeclareerd als bedrijfskosten?
Henk, 5 december 2020
